Lubańskie wino
Najpopularniejszym napojem alkoholowym w dawnym Lubaniu było bez wątpienia piwo. Nie mniej jednak obywatele miasta nie gardzili również miejscowym winem. Winna latorośl i umiejętność produkcji wina przybyły na śląską i łużycką ziemię wraz z frankońskimi kolonistami. Najstarsze zachowane zapiski o śląskim winie odnajdujemy w dokumentach książąt głogowskich z roku 1293. Wino produkowane tu nie było przedniej jakości. Jego cierpki i kwaśny smak łagodzono miodem. Mieszano je również z lepszymi gatunkami zagranicznymi, głównie francuskimi. Wina zagraniczne dominowały zresztą na śląskich stołach. Wiadomym jest z zapisków kronikarskich, iż już w drugiej połowie XIII wieku sprowadzano z Włoch do Wrocławia wina określane jako: Rivoli, Schabirnak, Romanye, Malmasye i Muskateller. W średniowieczu winną latorośl uprawiano w okolicach Środy Śląskiej i Zielonej Góry. Zielona Góra była (i jest obecnie) w Europie najdalej na północ położonym miejscem w którym istniały winnice, i to już w XIV w. Wiele miast posiadało w okolicach tej miejscowości swoje winnice. W XV wieku na przykład swoją plantację krzewu winnego założył tam bogatyński kościół. W 1787 roku na Śląsku było już 3439 winnic, w tym 3100 - w samym okręgu zielonogórskim. Winobrania w tym okręgu zaczynały się w końcu października i trwały 2-4 tygodnie, w zależności od obfitości plonów. Bywały lata, że uzyskiwano aż 30 tysięcy wiader wytłoczonego wina. Najstarsza wzmianka o lubańskim winie pochodzi dopiero z XVII wieku. Znana już była wtedy winiarnia Winklera i ratuszowa. Boom w produkcji miejscowego wina przypada jednak dopiero na lata II połowy XIX wieku. W roku 1859 nowoczesną winiarnię przy Görlitzerstrasse 20 zakłada Edmund Schubert. (fot. 1). Jego specjalnością są wina produkowane z miejscowych owoców i jagód, które otrzymały wiele wyróżnień i nagród, m.in. złote medale na wystawach krajowych w Berlinie (1900) i w Görlitz (1911)...
Więcej czytaj w drukowanym wydaniu "Ziemi Lubańskiej"