Cyganie sami siebie określają Rom, inaczej – człowiek, mężczyzna. Określenie „Cygan” ma raczej negatywne znaczenie – biedny. Ludność ta posługuje się różnymi dialektami języka romskiego. Jest on jedynie mówiony. Dotychczas nie powstał jeden język pisany, zrozumiały dla całej społeczności romskiej. Jednak trwają prace w tym kierunku. Poezja słynnej poetki Papuszy znana jest dzięki zapisowi dokonanemu przez wielkiego znawcę i miłośnika tej grupy etnicznej – Jerzego Ficowskiego. Romowie, pomimo życia we wspólnocie opartej na silnej tradycji, nie wykształcili swojej religii. Z reguły przyjmują wierzenia większości społeczeństwa, w którym żyją. W Polsce większość Romów jest katolikami. Dodają jednak własne nakazy i zakazy oparte na wielowiekowej tradycji. Społeczność romska oparta jest na więzach rodzinnych. Rodziny łączą się w społeczności, na czele których stoi rada starszych lub starszy. Często grupa mieszkająca na określonym terenie wybiera spośród siebie tak zwanego króla cygańskiego.
Najważniejsze wśród społeczności jest prawo zwyczajowe, któremu podlegają wszyscy bez wyjątku. Określa się je jako romanipen.
Każda grupa romska wypracowała własne normy postępowania, różniące się od zwyczajów społeczności mieszkającej gdzie indziej. Nie bez znaczenia są tutaj warunki, w których żyją poszczególne zbiorowości, rodzaj zajęć, które wykonują. Inny jest status Romów mieszkających w dużych miastach, a inny w małych miasteczkach i na wsi - głównie Podkarpacia.
Więcej na temat obyczajów romskich na łamach najnowszego wydania "Ziemi Lubańskiej"
Z dnia: 2007-03-06, Przypisany do: Nr 5(316)