Autor tworzy z niezwykłą konsekwencją i systematycznością. Od swojego debiutu, którym był tomik poezji Krople życia, wydany w 2005, każdego roku ukazują się kolejne jego książki, a bywało że nawet dwie: 2006 - Zatrzymane wahadło (tomik poezji), 2007 – Zagubieni w czasie (debiutancka powieść) i Na krawędzi dnia (tomik poezji), 2008 – Stamtąd się nie wraca (druga powieść) i 2009 – Bramy czasu (tomik poezji). Oprócz tego uczestniczy w różnego rodzaju konkursach poetyckich o zasięgu ogólnopolskim, plasując się często wśród laureatów. Jego wiersze znalazły się również w ogólnopolskim almanachu poezji religijnej A Duch wieje kędy chce - wydanej w Lublinie.
Ten swoisty pośpiech twórczy Kazimierza Kiljana jest przejawem nagromadzonego potencjału duchowego będącego skutkiem głębokiej wrażliwości, osobistych przeżyć, obserwacji świata ludzi i przyrody. Autor przyznaje, choć mówi o tym niechętnie, że podświadomie czuje nieubłagalny upływ czasu, który pragnie jak najpełniej wykorzystać, ma przy tym świadomość kruchości życia… Tworząc pragnie podzielić się z czytelnikami swoimi przemyśleniami, skłonić ich do refleksji, ujawnia wszechobecne zło, ale przede wszystkim stara się gloryfikować dobro, którego jest w naszej codzienności coraz mniej. Sięga przy tym do arsenału środków jakimi obdarzyła go natura. Raz jest to poezja, innym razem proza, a jeszcze innym fotografia czy grafika. Jest w tym wszystkim bez reszty oddany ziemi, którą kocha, na której się wychowywał, dorastał i mieszkał. W jego utworach czytelnik znajdzie wiele takich odniesień. Zarówno w poezji jak i w prozie pojawiają się m.in. ślady Bukowej Góry, u stóp której leży ukochany Kościelnik, miasto Lubań, kapryśna rzeka Kwisa, czy wreszcie Wrocław, jako miejsce urodzenia.
Kolejne tego typu przykłady znajdziemy w jego nowej powieści Bukiet chabrów. Wprawdzie fabuła książki jest fikcyjna, podobnie zresztą jak jej bohaterowie, niemniej pojawiają się w niej obrazy prawdziwe, zaczerpnięte z rzeczywistości.
Bohaterką powieści jest Justyna Wolak, trzydziestoczteroletnia architekt, porzucona przez niedojrzałego życiowo męża robi karierę zawodową. Kieruje pracownią projektową, która cieszy się uznaniem wśród wielu znaczących inwestorów. Z pasją kolekcjonuje starodruki. W przeddzień świat Bożego Narodzenia znajduje na swoim biurku stare wydanie Opowieści wigilijnych. Prawdziwy biały kruk. Nikt nie wie, kto jest tajemniczym darczyńcą. Justyna wraz z oddaną jej przyjaciółką Agatą prowadzi dyskretne śledztwo.
Wrażliwa, uduchowiona żyje na granicy dwóch światów - współczesnego, rządzącego się drapieżnymi prawami biznesu i tego odchodzącego w zapomnienie świata zdominowanego przez wartości duchowe i kulturowe. W tym drugim Justyna odnajduje spokój i ukojenie, z niego czerpie siłę. Żyjąc w wielkim i nowoczesnym mieście ociera się o brutalną codzienność, a także o irracjonalne zjawiska świata zmarłych, z którymi obcuje w pełnej symbiozie.
Dwukrotnie doświadczona bólem utraconej miłości, przez lata pozostaje w samotności. Mimo naturalnej ostrożności podświadomie wierzy w nadejście tej prawdziwej…
Życzymy przyjemnej lektury.
Z dnia: 2010-06-09, Przypisany do: Nr 11(394)