Lany Poniedziałek – jak było a jak jest teraz?

Śmigus-dyngus to zwyczaj związany z Poniedziałkiem Wielkanocnym. Początkowo związany był z obrzędami praktykowanymi poprzez radość po odejściu zimy i nadejściu wiosny. Dzisiaj zwykle polega na oblewaniu innych wodą. A jak zwyczaj praktykowany był i jest obecne w naszym regionie?

* Henryk Gajewski z Lubania
Z przykrością stwierdzam, że tradycja naszych czasów minęła bezpowrotnie. Teraz młodzież oblewa starszych ludzi idących do kościoła. Za moich czasów nie było takich gadżetów jak teraz. Ani pistoletów na wodę ani sikawek. Nam wystarczyły butelki po wódce albo piwie. I od rana ganialiśmy się oblewając się nawzajem. Ech, to były czasy.

* Klaudia Kalinowska z Lubania
Obecnie lany poniedziałek obchodzę raczej symbolicznie. Niemniej zawsze jestem oblewana przez tę samą osobę w rodzinie - jak miałam 7 czy 10 lat tak i teraz. Mam na myśli dziadka. Zawsze jak śpimy, on chodzi z pistoletem albo jajkiem i wszystkich polewa po głowach. Potem się rewanżujemy tym samym całą rodziną. Kiedyś jeszcze wychodziłam na dwór i polewaliśmy się wiadrami ze znajomymi. Często też ktoś rzucał z dachu bomby wodne. Dzisiaj niestety już tak nie jest. Oni dorośli, tylko ja nie...

* Czesław Lichodziejewski z Lubania
W dość odległej przeszłości, około i ponad 40 lat temu, Święta Wielkanocne spędzałem u rodziny na wsi, gdzie Dyngus był mokro obfity. Wiadra i wiaderka to był wówczas sprzęt podstawowy. Niestety wtedy było cieplej niż w latach obecnych, dlatego Dyngus był przyjemny i tolerowany. Dzisiaj jest smutno, bo niefartem jest być oblanym a ponadto można mieć problem jako sprawca takowego zdarzenia.

* Natalia Moczydlak z Radostowa
W lany poniedziałek o świcie gospodarz domu a więc tato chodzi po wszystkich pokojach w mieszkaniu i zimną wodą oblewa każdego z osobna. Natomiast po południu wyczekujemy w oknach gości..., by móc wiadrami z wodą ich oblać! Dyngusa kiedyś obchodziłam razem ze znajomymi. Spotykaliśmy się nad rzeką. Jeżeli ktoś się spóźnił, wnosiliśmy go do rzeki i od góry do dołu zatapialiśmy w wodzie.

* Klaudia Woźniczko z Lubania
Jak byłam mała, to biegałam z kolegami i koleżankami, lejąc się wodą z plastikowych pistoletów, sztucznych jajek. Rzucaliśmy też balony wypełnione wodą. W domu zazwyczaj tato mnie budził, lejąc na poduszkę zimną wodę ze szklanki. Lany poniedziałek bardzo dobrze wspominam, bo dawniej wujkowie z żonami i moimi kuzynami przyjeżdżali na 2 dni i była rodzinna impreza, dużo dobrego jedzenia i świetna atmosfera. Dzisiaj już tak nie jest. Symboliczna szklanka wody pozostała, smaczne jedzenie też, ale to już nie jest to samo co wtedy - kiedy było się małym dzieckiem.