Uwikłani w czas

Wymogiem współczesnych czasów, rodzącego się społeczeństwa otwartego jest utrzymanie różnorakich relacji z otoczeniem bliższym i dalszym. To samo dotyczy społeczności lokalnych - miast i gmin. Lubań, jako samodzielny i suwerenny podmiot życia publicznego, także uwikłany jest w różne związki zewnętrzne, które szczególnie intensywnie były podejmowane w latach 90-tych XX w. To w 1991 roku miasto zgłosiło akces do Związku Gmin Kwisa. Rok później samorząd Lubania przystąpił do Stowarzyszenia Gmin Polskich Euroregionu „Nysa” i podjął współpracę z miastem partnerskim Skjern z Danii. Później przez 12 miesięcy mieliśmy posuchę w rozwijaniu tej sfery, ale już w 1994 roku staliśmy się członkiem Związku Miast Polskich. Rok później zaangażowaliśmy się w działalność Stowarzyszenia Zdrowych Miast Polskich, a w 1996 podjęliśmy współdziałanie ze Stowarzyszeniem Gmin „Polska Sieć Energie Cites”. Rok następny to nawiązanie kontaktów partnerskich z miastem Kolin w Czechach i - jakby na finał tego burzliwego okresu rozwijania naszych stosunków ze światem zewnętrznym - dogadanie się co do współpracy z Litwinami. Chodzi o miasto Prienai. Spieszyliśmy się jakbyśmy chcieli odreagować czasy izolacji z minionej epoki. Co prawda po roku 2000-tysięcznym także jeszcze dwukrotnie zgłosiliśmy akces do podmiotów zewnętrznych - Dolnośląskiej Organizacji Turystycznej i Poludniowo-Zachodniego Forum Samorządu Terytorialnego „Pogranicze”, ale to już nie ta intensywność i pazerność jaką doświadczaliśmy w owym dziewiczym okresie. Można więc powiedzieć, że generalny zręb naszych aktualnych relacji z szerokim światem ukształtował się w latach 90-tych ub. wieku i teraz, chcąc nie chcąc, będziemy wkraczać tak co roku w jakieś obchody 20-lecia naszego uczestnictwa. Już w 2011 r. mieliśmy taki jubileusz związany z naszą obecnością w Związku Gmin Kwisa, ale jakoś tak niezauważony przeszedł on bez echa. W tym roku mamy kolejną taką rocznicę, związaną tym razem ze Stowarzyszeniem Gmin Polskich Euroregionu „Nysa”, i oby znowu nie znalazła się w otchłani niepamięci. Dlaczego tak te fakty akcentujemy? Otóż nie z czystej próżności i skłonności do świętowania. Myślę, że nie trzeba nikogo przekonywać, że taki jubileusz to doskonała okazja do podsumowania i zastanowienia się, co z tego mamy i czy warto te relacje podtrzymywać. Pamiętajmy, że takie uczestnictwo nie jest bezwarunkowe i że ono kosztuje. I nie chodzi tu tylko o obowiązkowe składki, ale także o podtrzymywanie różnych form współpracy. Dokonanie takiego przeglądu to obowiązek i zadanie Rady Miasta. Jeżeli któryś kierunek naszych relacji zewnętrznych nie spełnia oczekiwań, stał się zbyt anachroniczny, wyczerpał swoje możliwości, trzeba mieć odwagę zrezygnować z niego. Tak jak to zrobili byli nasi partnerzy ze Skjern. Kiedy spostrzegli, że jesteśmy dla nich - powiedzmy - zbyt egzotyczni, to pod pretekstem zmian ustrojowych przeprowadzanych z swoim kraju wypowiedzieli nam partnerstwo. I świat się nie zawalił, choć szczerze mówiąc był to owocny kierunek współpracy i teraz niejednokrotnie brakuje nam ich cywilizacyjnej inspiracji. Jednak to już przeszłość, obecnie to my powinniśmy dorosnąć do pewnych decyzji. Nie ma co unosić się honorem, tylko konkretnie podliczyć co trzeba, bo teraz jest czas na racjonalne działania.